Het is alweer even geleden dat ik op het terras zat. Heerlijk buiten in het zonnetje met een kop koffie. Ik vind het fantastisch om naar de diversiteit op straat te kijken. Om daar mijn eigen verhaal van te maken. Op het moment dat er iemand langsloopt gaan mijn gedachten met mij op de loop. Zo hé, die is dik, dun, heeft veel make-up op, dat kan ze beter niet aan doen. Moet je die eens zien “dat ziet er toch ook niet uit”. Ik hoor mezelf en anderen om me heen. Ik heb een oordeel over iemand zonder dat ik diegene ken. Ook heb ik veel oordelen over mezelf…

Het is nog geen bedtijd! Vanaf Esmée haar 2de jaar begint het inslapen slechter te worden. Ik merk dat ik hierdoor zelf al in de stress begin te schieten als het tegen bedtijd aankomt. Hoe kan ik ervoor zorgen dat ze rustig gaat slapen? Rustig…. in ieder geval snel, zodat ik ook nog wat aan mijn avond heb!

Ziektekostenverzekeringen van veel bedrijven in Japan bieden gratis vervoer en gidsen naar groene gebieden buiten de stad aan. Hiermee hopen ze het aantal doktersbezoeken te verminderen, want er is geen medicijn die beter is dan de geneeskrachtige werking van de natuur. Op momenten dat ik niet lekker in mijn vel zit vind ik het heerlijk om de natuur in te gaan.

Boodschappen doen met een kind is voor velen een uitdaging, ook voor mij. Op woensdagen is het bij mij boodschappendag. Ik heb die dag vrij en vind het prettig om dan mijn “grote” boodschappen te doen. Ik vind het fijn om zelf mijn verse producten uit te zoeken en geïnspireerd te raken door de producten die ik onderweg tegenkom.

Tijdens mijn zwangerschap had ik helemaal bedacht hoe ik dat zou doen. Ik ging van 5 dagen, maar 4 dagen werken. Mijn dochter ging 3 dagen naar de opvang en mijn moeder kwam 1 dag oppassen. Na 2 jaar kwam ik erachter dat ik helemaal opgebrand was. Er zat geen energie meer in. Zoveel zal er toch niet veranderen?