Ik heb Robert leren kennen toen ik 16 was. Dit jaar kennen we elkaar 21 jaar. In die 21 jaar hebben we alle emoties met elkaar wel meegemaakt. Het is elke keer weer zoeken naar de juiste balans. Elke dag is namelijk anders. Elke dag kom ik anders uit bed, maar mijn gezin en mijn omgeving ook. Dit heeft invloed op mij en ook op de manier waarop ik in balans ben. Als alles helemaal in balans is dan voel ik me bijna verlicht. Deze dagen komen helaas zelden voor. Er is altijd wel wat….. zo ook in een relatie.

Het feest is weer begonnen. De kinderen zijn weer naar school. De ouders weer naar hun (thuis) werk. De structuur zit er weer goed in. Op tijd opstaan. Chagrijnige kinderen in de ochtend, omdat mama wil dat ze tempo maken. Wat moet er eigenlijk veel gebeuren in de ochtend. Ik hoor mezelf als een militaire commando bevelen roepen. Kom even door eten. Nou aankleden, wassen en tandenpoetsen. Over 10 minuten moet we weg kinderen even opschieten nu. Ben je al naar de wc geweest? Wat willen jullie mee naar school? Broodje, fruit? Kom even antwoord we moeten zo weg.

De afgelopen 3 weken zijn voorbij gevlogen. Wij zitten alweer op de helft van de schoolvakantie. Voor mijn gevoel heb ik ze sinds half maart al thuis zitten. De periode dat ze hier in het noorden volledig naar school zijn gegaan was echt minimaal. Net weer in het ritme om weer uit het ritme te gaan. Wat is het toch een bizarre tijd.

Als ik toen had geweten wat ik nu weet, had ik het heel anders gedaan. Alleen toen wist ik het niet. Op het moment dat mijn vliezen braken was ik 36 weken en 6 dagen. Dit had ik niet verwacht. Het bed voor de thuisbevalling zou de volgende dag komen en ik was nog maar 4 dagen met verlof. Van de spanning kreeg ik de slappe lach en ging maar op de wc zitten. Stel je voor dat alles nat zou worden…

Ja mama heeft vanaf volgende week weer tijd! De kinderen gaan weer naar school en de agenda stroomt weer langzaam vol. Het is weer tijd voor mezelf! Volgende week staan op het programma de schoonheidssalon, een shiatsu-massage, coaching gesprekken en de kapper. Man, man, man wat heb ik dat verdient na de afgelopen 2 maanden ?

Ik denk dat ik mijn draai een beetje gevonden heb. We gaan nu de 6e week in. De rust is wat wedergekeerd. Iedereen in huis weet wat er verwacht wordt. Boodschappen doen begrijp ik nu ook. Ik moet alleen zijn (wat soms best een puzzel is). Mijn handen wassen voordat ik een karretje pak. Een kaartje meenemen. Minstens 1,5 meter afstand houden van iedereen die ik tegenkom. Vooral niet gezellig gaan doen. Het dwingt me tot het maken van een lijstje, want ook teruglopen is geen optie… Dit zijn dan de praktische dingen.

Op het moment dat ik met Seppe naar de supermarkt rijd heb ik er al spijt van. Ik had hem beter thuis kunnen laten. Hij wou zo graag mee dat ik het lastig vond om “nee” te zeggen. Toch merk ik in de auto dat ik me al begin te irriteren aan zijn gedrag. Op het moment dat ik de auto heb geparkeerd begint het feest.